فرهنگ عجیب توالت رفتن فرنگی ها

فرهنگ عجیب توالت رفتن فرنگی ها

بسیاری از غربی ها دوش صبحگاهی، دستمال توالت و نشستن در توالت فرنگی را جزو عادات روزمره خود می دانند. اما در بسیاری از نقاط جهان، این عادات نسبتاً عجیب هستند و ممکن است کمتر بهداشتی باشند.

« باسم یوسف کمدین مصری در اولین اجرای خود در بریتانیا در ژوئن به شوخی گفت: به عنوان یک عرب، هنگام بسته بندی سه چیز داریم: پاسپورت، انبوهی از پول نقد، و یک بیده قابل حمل دستی ( یا همان شلنگ همراه). او یک شلنگ اسپری قابل حمل، که به عنوان شاتاف یا «تفنگ بی‌نقص» نیز شناخته می‌شد را تکان می‌داد و می گفت: من متوجه نمی شوم: شما بچه ها یکی از پیشرفته ترین کشورهای جهان هستید. اما وقتی نوبت به پشت سر می رسد، شما عقب هستید.»

بسیاری از مردم با یوسف موافق هستند. تمایل بسیاری از کشورهای غربی به پاک کردن پس از استفاده از توالت فرنگی، به جای آبکشی، منبع حیرت در سراسر جهان است، آب تمیزتر از کاغذ تمیز می‌شود.  تصور کنید سعی می‌کنید پودینگ شکلاتی را تنها با دستمال از پوست خود پاک کنید. در حالی که دستمال توالت ممکن است به اندازه تکه‌های سرامیک (که توسط یونانیان باستان استفاده می‌شد) یا بلال ذرت (که توسط آمریکایی‌های مستعمره استفاده می‌شد) خشن نباشد، همه ما می‌توانیم موافق باشیم که آب حتی از نرم‌ترین دستمال های پنج لایه پاک کننده تر است.

ساکنان بسیاری از کشورها مدت‌هاست که بازدید از توالت را با آب به پایان می‌رسانند. و این فقط در مورد جهان غیر غربی صادق نیست. البته فرانسوی‌ها به دنیا کلمه  bidet (یکی از تجهیزات همراه توالت فرنگی که معمولا به صورت شیر یا شلنگ تولید می شوند و در ایران به نام بیده یا خودشو عرضه می شوند) را داده‌اند، و با وجود اینکه دستگاه‌ها در حال محو شدن از فرانسه هستند، در ایتالیا، آرژانتین و بسیاری جاهای دیگر استاندارد باقی می‌مانند. در همین حال، «تفنگ بی‌نظیر» محبوب یوسف معمولاً در فنلاند یافت می‌شود.

خارجی ها چگونه دستشویی می روند؟

روش دستشویی کردن در مختلف کشورها ممکن است متفاوت باشد. این تفاوت‌ها می‌تواند به دلیل فرهنگ و سنت‌های مردمان هر منطقه باشد. این تفاوت‌ها نشان از تنوع فرهنگی و جغرافیایی در جهان دارند و در کلیت، روش‌های دستشویی مشترکی ندارند. اما همه این روش‌ها هدف نهایی یعنی پاکسازی و شستشوی بدن را دنبال می‌کنند.

امپریالیسم بهداشتی

با این حال، بسیاری از غربی ها به دستمال توالت متکی هستند، از جمله بریتانیا و ایالات متحده. “باربارا پنر” مورخ معماری در” کتاب حمام “خود اشاره می کند و در مقایسه با هر جای دیگر در جهان، این دو ملت بیشترین تاثیر را بر فرهنگ مدرن حمام و دستشویی داشته اند. در واقع، گرایش های حمام انگلیسی-آمریکایی چنان گسترده شد که در دهه 1920 حتی به آنها “امپریالیسم بهداشتی” لقب دادند.

با این حال، این روندها و عادات در همه جا نفوذ نکردند. به عنوان مثال، در تعدادی از کشورهای اکثراً مسلمان هنگام استفاده از توالت آب ترجیح داده می شود، زیرا آموزه های اسلامی شامل استفاده از آب برای تمیز کردن است. (اما اداره امور مذهبی ترکیه در سال 2015 فتوایی صادر کرد که در آن تصریح کرد که مسلمانان می توانند در صورت نبود آب از دستمال توالت استفاده کنند.) و توالت های معروف ژاپنی مدرن که به طور همزمان نشان دهنده نبوغ فناوری و شرمندگی در مورد عملکرد بدن هستند، ارائه می دهند. هر دو گزینه خیس کردن و خشک کردن را در توالت های خود ارائه می کردند.

یکی از افرادی که به موضوع توالت فرنگی علاقه مند است، “زول عثمان” افسر پروژه دولت استرالیا بود که در مورد “نگرش های فرهنگی و تاریخی نسبت به تجهیزات توالت” تحقیق کرده است. همانطور که تحقیقات عثمان نشان می‌دهد، برخی از استرالیایی‌های مسلمان با استفاده از دستمال توالت و سپس شستن خود، پر کردن یک کوزه آب یا نصب بیده های دستی در کنار توالت‌هایشان، خود را با حمام‌های سبک غربی وفق داده‌اند.

این امر در مورد افراد دارای پیشینه مذهبی غیر اسلامی نیز صادق است. “آستا گارگ” دانشمند داده از ناوی بمبئی که در دو سال گذشته در منطقه خلیج سانفرانسیسکو کار کرده است، می‌گوید که برای داشتن یک آفتابه برای توالتش ظاهری عجیب داشته است. (برای افراد ناآشنا، این شبیه یک پارچ پلاستیکی است که برای پخت و پز استفاده می شود، با یک دسته و یک دهانه برای ریختن آب به مناطق پایین خود استفاده می شود.) در نهایت او مجبور شد به یک فروشگاه هندی برود. او می‌گوید: «برخی از هندی‌ها با دستمال توالت سازگار می‌شوند، اما بسیاری از ما دوست داریم تا حد امکان به آب بچسبیم. هر زمان که به دیدن یک دوست هندی در ایالات متحده می‌روم، تقریباً همیشه می‌توانم روی داشتن یک بطری پلاستیکی آب یا یک لیوان در کنار توالت حساب کنم.»

استفاده دستمال در توالت فرنگی

عثمان شاهد اصرار سرسختانه غرب بر استفاده از نوعی کاغذ بوده است «دستمال توالت». دستمال توالت یکی از همکلاسی هایش در شفیلد بریتانیا تمام شده بود اما او  در نهایت از یک اسکناس 20 پوندی برای پاک کردن خود استفاده کرد. در همین حال، خانواده “پادکستر” و گیتاریست متال “Kaiser Kuo” یک راه حل ترکیبی را برای استفاده در توالت فرنگی اتخاذ کردند، سه سال پیش آنها از پکن به ایالات متحده نقل مکان کردند – جایی که مانند بسیاری از تازه واردان، برخی از عادات چینی را حفظ کردند و برخی از عادات آمریکایی را انتخاب کردند.”کو” از این که بچه‌هایش با وضعیت آمریکایی‌ها به‌عنوان بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان دستمال توالت در جهان چه مقدار از دستمال توالت را تجربه کردند، شوکه شد. گارگ دستمال توالت را گیج کننده نیز یافت. او می‌گوید: «اصلاً مشخص نبود که باید در کاسه توالت انداخته شود. علاوه بر هزینه های مالی و زیست محیطی، توالت ها را خفه می کند. به نظر من از هر چهار توالت هر یک مشکل لوله کشی دارد.»

دستمال توالت نیز معمولاً در چین استفاده می شد، جایی که پس از همه، کاغذ اختراع شده بود! اما تولیدکنندگان و -تبلیغ‌کنندگان آمریکایی – کسانی بودند که در قرن بیستم به شدت استفاده از دستمال توالت، به‌ویژه انواع خاصی را تحت فشار قرار دادند. به عنوان مثال، بریتانیایی‌ها در دهه 1970 همچنان از کاغذ توالت سخت استفاده می‌کردند، زیرا کاغذ نرمی که آمریکایی‌ها عرضه می‌کردند اعتماد نداشتند. خانواده کو در حال حاضر کمتر از رول در توالت فرنگی استفاده می کنند و به دنبال آن از دستمال مرطوب قابل شستشو استفاده می کنند. این نوعی اعتراف آمریکایی ها به چیزی است که مردم در کشورهای دیگر می دانند: رطوبت بهتر تمیز می کند!

نحوه نشستن در توالت

بنشینیم یا چمباتمه بزنیم؟ «خانواده کو» نیز در مورد این موضوع به طرز شگفت انگیزی سازش کرده اند: نشستن در مقابل چمباتمه زدن. هر دو نوع توالت فرنگی و دیگر توالت ها در طول سلسله هان (206 قبل از میلاد – 220 بعد از میلاد) استفاده می‌شدند. البته تفاوت‌های منطقه‌ای در چین این ترجیح وجود داشت، اگرچه انواع توالت با نشستن با حالت چمباتمه زدن در حال حاضر در توالت‌های عمومی در سراسر کشور غالب است. حتی امروزه، تخمین زده می‌شود که دو سوم مردم جهان در توالت چمپاته می زنند. البته نظر کارشناسان هم در این زمینه موافق با چمپاته زدن است برای دفع بهتر مدفوع در بدن.

حتی امروزه، تخمین زده می‌شود که دو سوم مردم جهان در توالت فرنگی و غیر فرنگی  با حالت چمپاته دستشویی می روند. با این حال بسیاری از غربی‌ها در برابر مدلی که منطقی‌تر و راحت‌تر از تاج و تخت چینی است، مقاومت می‌کنند. در نظر بگیرید که اکثر زنان بریتانیایی اعتراف کرده‌اند که برای جلوگیری از تماس مستقیم با صندلی‌ها، در توالت‌های عمومی خمیده‌ دستشویی می کنند. اما از نظر آناتومیک، چمباتمه زدن وضعیت بهتری نیز دارد، زیرا زاویه بهتری برای اجازه عبور نرم‌تر را می‌دهد، حرکات روده سریعتر است و فشار کمتری درگیر آن می شود.  آمریکایی‌ها اما از زمان طولانی‌تر استفاده از توالت فرنگی را به شکلی از اوقات فراغت خود تبدیل کرده‌اند. بازار بزرگی برای خواندن کتاب‌ها در حین نشستن در توالت یا گشت و گذار در شبکه های اجتماعی! اما از نظر کوو این امر عجیب به نظر می‌رسد. آنچه همه والدین چینی به شما خواهند گفت این است: در توالت مطالعه نکنید. شما هموروئید خواهید گرفت.» خانواده کو به راه حلی نیمه راه برای خانواده چینی آمریکایی خود رسیده اند. او با خنده می‌گوید: «ما یک زیرپایی کوچک جلوی توالت فرنگی نگه می‌داریم، بنابراین وقتی کار خود را انجام می‌دهید، قرار دادن پاهایتان روی آن صندلی به نوعی حالت چمباتمه زدن را شبیه‌سازی می‌کند. “من فکر می کنم همسرم نابغه ای است که آن را کشف کرده است.”  دستگاه های بسیاری مانند Squatty Potty  برای بازارهای غربی طراحی شده است. گارگ صاحب یکی از این دستگاه ها است.

امکانات در برخی کشورها هم توالت فرنگی و هم توالت نشسته را فراهم می کنند. همانطور که عثمان در مورد کشور خود مالزی می گوید: “در مناطق خرده فروشی و بازار خرید لوازم بهداشتی و دستشویی معمولاً 1/3 یا توالت های عمومی موجود را به عنوان توالت های زمینی اختصاص می دهند.” تحقیقات او نشان می‌دهد که مسلمانان استرالیایی با تغییر توالت‌های زمینی (ایرانی) به توالت‌های فرنگی راحت هستند – اما ترجیح می‌دهند آب را به جای دستمال توالت استفاده کنند.”

شستشوی عجیب در دستشویی

دستشویی و حمام رفتن از نظر فرهنگی نیز متفاوت است. الیزابت شوو، جامعه‌شناس دانشگاه لنکستر که در مورد شیوه‌های مصرف آب و انرژی تحقیق می‌کند، می‌گوید: «در جوامع غربی تمایل به دوش گرفتن زودهنگام یا خیس شدن هر روز وجود دارد، و این عجیب است. یکی از تاثیرات کلیدی، رونق تبلیغات جهانی این بود که پس از جنگ های جهانی با سرعت زیادی شتاب گرفت: محصولاتی مثل صابون کربولیک Lifebuoy در زیمبابوه و صابون Ivory در ایالات متحده بود. حتی سریال‌های تلویزیونی نیز نام خود را از تبلیغات سنگین تولیدکنندگان آمریکایی در رادیو و سپس تلویزیون گرفته‌ بودند:

استفاده از انواع خاصی از صابون بر روی بدن و صورت، به‌جای استفاده از محصولات پاک‌کننده‌ که می‌توانند روی لباس نیز کار کنند، یک اختراع نسبتاً جدید بود.

امروزه، ایده استفاده از انواع خاصی از صابون بر روی بدن و صورت، به‌جای استفاده از محصولات پاک‌کننده‌ که می‌تواند روی نظافت لباس نیز کار کند، یک اختراع نسبتاً جدید بود. اما برای بازاریابی این محصول نیاز به تولیدی با گرایش کلی به حمام کردن مکرر و استفاده از دستشویی مرتبط بود. یکی دیگر از مفاهیم نسبتاً اخیر و اکنون تقریباً در همه جا خصوصا در غرب، عادی بود دوش گرفتن روزانه بود. “شوو” اشاره می کند که فقط دو نسل پیش، در بریتانیا استاندارد بود که مردم هفته ای یک بار حمام کنند. البته، امروزه در بسیاری از نقاط جهان – مانند بریتانیا در دهه‌های گذشته – منابع آب قابل اعتماد نیستند و بسیاری از مردم انتخابی در مورد دفعات حمام کردن ندارند. اما در دسترس بودن آب تنها عامل موثر بر این امر نیست. حمام کردن مکرر حتی، به عنوان مثال، در بخش‌های کم درآمد لیلونگوه، مالاوی رایج است. ساکنان آنها ممکن است با وجود عدم دسترسی متناوب به آب، دو یا سه بار در روز حمام سطلی انجام دهند.

بسیاری از مردم غنا، فیلیپین، کلمبیا و استرالیا چندین بار در روز دوش می گیرند. این ممکن است شامل شستن موها در هر بار نباشد و ممکن است شستشوی تکمیلی بدن باشد. حمام های چند سطلی ممکن است در واقع آب کمتری نسبت به یک اتاق دوش با فشار آب بالا مصرف کنند. اما این عادت تنها تا حدی به آب و هوای گرم مربوط می شود: برخی برزیلی ها حتی در روزهای زمستان طبق عادات خود چند بار دوش می گیرند. روال معمول دوش صبحگاهی امروزه تا حدی بازتابی از تصورات معاصر در مورد چگونگی ساختار روز است که با دقت بیشتری نسبت به گذشته به ما رسیده شده است. (غربی‌های امروزی احساس می‌کنند که زمان آزاد کمتری نسبت به قبل دارند، حتی با وجود اینکه ساعات کاری کوتاه‌تر شده است و تا حدی به این دلیل که بیشتر وقتشان برنامه‌ریزی شده است.) همچنین امروزه دوش گرفتن و گذاشتن یک زمان در برنامه های روزمره در زیر دوش یا حمام حس قوی‌تری در ذهن ما بوجود می آورد. دوش گرفتن می تواند به عنوان راهی برای نشان دادن خود به دیگران و پاک کردن کثیفی‌های روز چه از نظر فیزیکی و چه از نظر ذهنی باشد. این امر مطمئنا تاثیر بسزایی در نوع و نحوه انجام کار روزمره خواهد گذاشت.

از حساسیت‌های برنامه‌ریزی که بگذریم، آیا حمام کردن روزانه، و دوش گرفتن در صبح یا عصرهمیشه بهداشتی‌ و مفید است؟ البته نه همیشه. دوش آب گرم مکرر می تواند پوست و مو را خشک کند (خیلی از خانم ها که برنامه مراقبت از پوست دارند فقط یک یا دو بار در هفته موهای خود را می شویند). همچنین شواهد در مورد فواید دوش صبحگاهی یا عصرانه متفاوت است. برخی به هوشیاری ناشی از دوش صبحگاهی با آب سرد سوگند یاد می کنند، اما حمام شبانه، همانطور که در ژاپن بسیار رایج است، می تواند به شل شدن عضلات قبل از خواب کمک کند.

البته دوش گرفتن در حمام در هر کشوری متفاوت است. تاریخچه عادات بهداشتی نشان می دهد که هیچ یک از این عادات به طور دائم در جای خود قفل نشده است – همه اینها می تواند در کنار پیشرفت های فرهنگی و فناوری تغییر کند. شاید در آینده، مردم در غرب با اعلام این که فقط یک بار در هفته دوش می گیرند یا دوش برقی خود را با روش سطل و فنجان عوض کنند، فضیلت زیست محیطی خود را نشان دهند. یا برخی نیز ممکن است پس از مشاهده میزان مفید بودن شیلنگ‌های بیده در کنار توالت‌های فرنگی شان، انتخاب کنند. عادات حمام ممکن است به نظر یک امر عقل سلیم باشد، اما همه آنها نتیجه یک مقدار شرطی شدن عادات دوش گرفتن و دستشویی رفتن در اجتماع هستند. فرهنگ و عاداتی که از گذشته به ما رسیده است باید یاد داد که چگونه از سونا، یک حمام، اتاق دوش، وان و جکوزی یا حتی – همانطور که والدین به نوزادان آموزش می دهند – از توالت و توالت فرنگی استفاده کنند.

در سال 2010، تیمی در دانشگاه بریتیش کلمبیا که در مورد تحقیقات روانشناسی خود از جوامع غربی، تحصیل کرده، صنعتی، ثروتمند و دموکرات انجام شده اغلب تصور می‌کردند که یافته‌های آن‌ها از سبک های استدلال گرفته تا ادراک بصری، اعضای جوامع مورد بررسی در واقع «در میان جمعیت هایی هستند که کمترین نماینده را می توان برای تعمیم درباره انسان پیدا کرد». با این حال، از جریان اصلی رسانه‌ها گرفته تا دانشگاه‌ها، دیدن عادات روزمره خصوصی به‌عنوان یک «استاندارد» که در سایر فرهنگ‌ها و مردم رایج است. چه عادات و روش‌های فکری در جوامع ایده آل رایج است که برای افرادی که در نقاط دیگر دنیا زندگی می‌کنند ممکن است عجیب به نظر برسد؟ و این نه تنها در مورد تفاوت های فرهنگی، بلکه درباره خودمان چه چیزی به ما می گوید؟ از زمانی که دوش می گیریم تا نحوه خرید لوازم دستشویی، این مجموعه رفتارهایی را که اغلب بدیهی تلقی می شوند و بررسی می کند که چگونه دست یابی “استاندارد” به ندرت بهترین یا تنها راه است.

برای خرید و مشاهده انواع توالت فرنگی و توالت های زمینی کلیک کنید